Napady nieświadomości u dzieci

To tzw. napady małe, pojawiające się u dzieci między 4 a 8 r. życia. Polegają one na krótkotrwałym znieruchomieniu i przerwie w świadomości (od 2 do 30 s.) bez upadku, bez drgawek, przez co długi czas mogą uchodzić uwadze otoczenia, zwłaszcza, że po napadzie dziecko podejmuje przerwana czynność i nie zasypia.

Niekiedy znieruchomieniu towarzyszą bladość lub zaczerwienienie twarzy, lekkie drżenie powiek, wywrócenie gałek ocznych ku górze, w skutek tego rodzicom łatwiej zorientować się, że z dzieckiem coś się dzieje. Rokowanie jest na ogół pomyślne, gdyż u większości dzieci napady ustępują całkowicie i nie zaburzają ich rozwoju umysłowego, ani nie powodują zaburzeń zachowania. Czasem w okresie dojrzewania dziecka w ich miejsce lub razem występują tzw. napady duże, utrzymujące się przez dłuższy okres.

Napady padaczkowe duże uznawane są przez laików za jedyne prawdziwe objawy padaczki. Pojawiają się u dzieci po 3 r. życia i zaczynają się nagłą utratą przytomności i upadkiem. Następują skurcze toniczne mięśni szkieletowych całego ciała, z wyprężeniem tułowia w łuk, z sinicą i bezdechem. Następnie pojawiają się drgawki kloniczne, pienista ślina na ustach, często podbarwiona krwią, czasem bezwiedne oddanie moczu lub kału.