Padaczka pierwotna uogólniona – zaburzenia czynności bioelektrycznej rozprzestrzeniają się na cały mózg. Napady duże charakteryzują się utratą przytomności z upadkiem, przy czym chory padając często uderza się.
Pojawia się tzw. faza skurczu tonicznego mięśni, zwykle ze zgięciem rąk i sztywnieniem nóg, występuje bezdech, a następnie sinica, źrenice są szerokie. Po około 30 sek. występują drgawki całego ciała – faza kloniczna.
Może nastąpić przygryzienie języka, pojawia się piana na ustach, często zdarza się bezwiedne oddanie moczu. Stan ten może trwać do kilku minut. Chory odzyskuje świadomość , po czym zwykle zapada w sen. Napady duże poprzedzane są zwykle zwiastunami, do których należy niepokój, nadwrażliwość, depresja, nieokreślone odczucia.
Napady małe cechują się jedynie krótkotrwałą utratą świadomości lub jej zawężeniem. Występują najczęściej u dzieci. Może to być krótkotrwałe przerwanie kontaktu z otoczeniem np. znieruchomieniem lub przerwaniem czynności lub toku wypowiedzi. Zwykle nie dochodzi do upadku. Przyczyną są anatomiczne zmiany w środkowej części mózgu w tzw. pniu.
Padaczka ogniskowa – występuje na skutek wyładowań organicznych do niektórych okolic mózgu. Jest zawsze objawem nieprawidłowego procesu toczącego się w strukturze mózgu np. guza.